Engelli bireylerin aileleri ile yaşadığı özgüven sorununu ve aşırı koruma duygusunu nasıl aşılabilirler?
RaporlaSoru
Lütfen bu soru ile ilgili eklemek veya paylaşmak istediğiniz düşüncelerinizi kısaca yazın.
merhaba herkese iyi akşamlar dilerim. Sayfadaki arkadaşlara benim sorum şu şekildedir. Engelli Bireylerin Aileleri ile Yaşadığı özen güven sorunu ve aşırı koruma duygusu nasıl aşılabilir? Örnek ile açıklamam gerekirse Ben ailemle özellikle babamla bu konu da olumsuzluklar yaşıyorum. Bir yere kendi çabamla tek başına gitmek istesem yok düşersin yok yapamazsın yada en kötüsü maaile gitmek zorunda kalıyorum. Ben aksini düşünen bir engelli bireyim. Bu yüzden çok fazla kırıcı oluyoruz birbirimize bu benim psikolojimi olumsuz yönde etkiliyor.. Tabii ki aynı zaman da yaşama hevesimi kırıyor. Evde dört duvar hapis hayatı yaşamak sosyal hayatımı da etkiledigi gibi ruhsal dengemi de bozuyor. Ailemin üstüme düşmesi tabii ki beni mutlu ediyor. Onlar icin degerli oldugumu bir kez daha anlamıs oluyorum. Fakat fazlası ile karsı karsıyayım. Bu halde sosyal aktivite haklarımı da kullanamıyorum. Kursa gitmek gibi… Bu konuyu aşmak konusunda neler yapabilirim? Yardımcı olursanız çok sevinirim… Şimdiden herkese teşekkürler…
Cevaplar ( 2 )
Lütfen bu cevabın neden rapor edilmesi gerektiğini düşündüğünüzü kısaca açıklayın.
Bu bir çok engellinin de yaşadığı önemli bir konu. Ailenizin biranda bu konuda daha toleranslı ve anlayışlı olmasını sağlamak biraz zor. Çünkü engelli çocukları olan tüm anne ve ya tamamen yerleşik korumacı yada ilgisiz oluyorlar. Ilk olarak onların sizin birşeyleri kendi başınıza yapabildiğinizi görmelerini sağlayın. Daha sonra bunu kendilerine anlatın. Gördükçe kaygıları ortadan kalktıkça durum en azından tam sizin istediğiniz kadar olmasada bir ilerleme olacaktır. Ailenizi kırmadan kendinize yetebildiğinizi göstermeye devam edin. Ihtiyaç duyduğunuzda da mutlaka destek isteyin. Eğer hala çözemezseniz bir uzmandan yardım alın.
Lütfen bu cevabın neden rapor edilmesi gerektiğini düşündüğünüzü kısaca açıklayın.
cok tesekkürler şu an icin kendim de ruhsal cöküntü hissettigim icin bu konu da psikolojik destek alacagım. Annem bu konu da olumlu fakat belli bir yaşa gelmiş olmama rağmen Babamla bu konu da çatışmalar yaşıyoruz.. Anlatamadıgım bir zaman sonra mutlaka ben doğa kanunu gereği kendi başıma olmak zorunda kalacagim.. Sonucta hic birimiz bu dünyaya kazık çakmadık. Allah başımdan her ikisini yine de eksik etmesin. Fakat bu durum beni iyice üzüyor. Söyledigim üzere Ruhsal dengemi de bozmakta.. Kendi Başıma da bi sekilde ayakta kalmalıyım diye. Düsünüyorum düsünmekle kalmıyorum dile getiriyorum. Fakat sanırım ÖZELLİKLE BABAM DA OLUŞAN ZARAR GÖRME TABUSUNU YIKAMIYORUM. YİNE DE ÖNERİNİZİ UYGULAYACAGIM ZOR OLACAK BELKİ AMA DENEMEKTE FAYDA VAR. İYİ GECELER..