Engeliniz sebebiyle yaşadığınız trajikomik anılarınız var mı?
RaporlaSoru
Lütfen bu soru ile ilgili eklemek veya paylaşmak istediğiniz düşüncelerinizi kısaca yazın.
bizimle paylaşır mısınız?
rampada biten akü
Şimdi üye Ol
Engellihaklari.com.tr Sitesi, engelli hakları ile ilgili her başlıkta farkındalık, sürdürülebilirlik savunuculuk, lobicilik ve arabuluculuk platformudur. Sitemize üye olarak aramıza katılarsanız soru sorabilir, cevapları okuyabilir, sorulara cevap vererek destek vererek hak temelli, kapsayıcı, sürdürülebilir ve adil eşitlikçi bir dünya için yanımızda olmuş olursunuz. Engellihaklari.com.tr Sitesi, Türkiye’nin ilk engelliler haber sitesi yasadikca.com ve engelli istihdamı ve engelliler kariyer ve insan kaynakları sitesi engelsizkariyer.com tarafından desteklenmektedir.
Cevap ( 1 )
Lütfen bu cevabın neden rapor edilmesi gerektiğini düşündüğünüzü kısaca açıklayın.
Olmaz mı? Her gün sokağa çıktığımızda yaşıyoruz. Benim bu soruyu okuyunca aklıma geleni paylaşmak istiyorum. yıl 1983- yada 1984 babamla(rahmetli nur içinde yatsın) birlikte Ankara’ya gitmiştik. Tedavi ve doktor kontrollerim için kısa süreliğine gittiğimiz için haftasonu çok sıkılmıştım ve askerde olan kuzenimi Çankaya’da ziyarete gittik ancak çarşı izninde olduğunu öğrenince babam beni havuzu olan kayıkla gezilen çay bahçeleri olan Gençlik Parkı’na götürmüştü. Parkta gezerken birde baktık asker kuzenim ordaydı tesadüftü. Onu Çankaya’da ararken Gençlik Parkta görmüştük. Babam ve kuzenim önde ilerlerken bende arkadan etrafa bakına bakına yürüyordum. Birden bire biri arkamdan “al” dedi. Anlayamadım pardon dedim. ” al al çekinme” dedi. Yanımdaki kişi bana para uzatmış dilenci olduğumu sanıyordu. Bende hayır alamam benim babam var bak onlar önde yürüyor dediğimde parayı uzatan kişi utanıp yanımdan ayrıldı. Sonra koşarak babama anlattım durumu. Bu yaşadığım ne ilkti nede son. Yine bir gün Ankara’da Hacı Bayram Camisi’nde mevlüt için annemle birlikte gitmiştik. Onu beklemek için avluda ayun oynuyordum. Bu kez bir bayan yaklaşıp bana para vermeye çalıştı. Bende kabul etmeyip annemi bekliyorum ben dilenci değilim demiştim. Hakkaten koltuk değneğini taşıyan biz engelliler neden toplum gözünde dilenci gibi görülüyoruz. Bu daha o yıllarda 9-10 yaşındayken beni çok üzmüştü.